Postmodern edebiyatın önemli temsilcilerinden olan Bilge Karasu 1930 yılında İstanbul’da doğmuştur. Öykü, roman, deneme türlerinde daha çok felsefi konular üzerine yoğunlaşarak yazmıştır. Göçmüş Kediler Bahçesi içerisinde 14 farklı öykü barındıran 1979 yılında yayınlanan öykü kitabıdır. 7. Sırada yer alan Usta Beni Öldürsene masalını değerlendirmeye çalışacağım. Eserde bol metaforlara ve betimlemelere yer verilmiş. Okurken çok fazla çağrışım uyandırıyor ve eser sizi tamamen içine alıyor. Sade bir dili olduğu söylenemez fakat okuyucuyu rahatsız eden bir anlam karmaşasından da bahsedilemez. Daha çok soyut ve imgesel düzlemde bir hikaye olduğunu söyleyebiliriz.
Eser usta çırak ilişkisi üzerinden ölümü anlatmaktadır. Ölüm konusu benim de üzerine çok düşündüğüm hatta birkaç yazı yazdığım bir konu. Okuyucu nasıl düşünürse hikaye o yönde şekillenebiliyor. Rol model olarak gördüğümüz her insanı usta kendimizi de çırak kabul edebiliriz, hayatı ise cambazın üstünde durduğu ip. Daha önce ben de böyle bir metafor kullanmıştım bu yüzden eser bana çok yakın geldi. Karakterimizin ölecek olan insanların yüzünde ben görmesini ise şöyle değerlendiriyorum. Çırak hayatında yer alan çoğu kişinin yüzünde ben görebilir hatta görmekte. Bunun nedeni ise ipte duramayan yani hayata elveda diyen çıraklar veya ustalar. Bunlar ipten elbet bir gün düşecek. Doğal olan insanların o ipten düşmesi yani hayatını kaybetmesidir. Doğum, yaşam ve ölüm döngüsü. Karakterimiz, yazarın metaforunu göre cambazların veya yaşam mücadelesi verenlerin bir gün öleceğini kabul etmiştir. Herkesin yüzünde ben görme potansiyeline sahiptir. Umarım, bizler de o beni görür ve durumu kabullenebiliriz.
Yazı yazmanın rahatlatıcı etkisini kabul etmiş olup bu tarz imgesel kısa yazıların üzerimizde bıraktığı etkiyi de yoğun olarak yaşadığımızı görmezden gelmemeliyiz. Sadece bir şeyler öğrenmek, bir adım ileri gitmek için araç olarak görmekten vazgeçmeliyiz okuduklarımızı. Bir şiirin üzerimizde bıraktığı etkiyi herhangi bir yazıda da bulabiliriz muhakkak. Duygularımızın, kalbimizin bazen ipleri eline almasına müsaade edelim.
İnsanların yüzlerinde bir gün ben olacağını kabullenelim, hoşçakalın. ✋
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder